Bij een kankertherapie worden naast kankercellen ook de goede lichaamscellen aangevallen waardoor heel wat nevenwerkingen optreden. Door specifieke problemen zoals haarverlies of een gevoelige huid is de stap naar een schoonheidsbehandeling of massage voor kankerpatiënten vaak nog te groot.
Kankerpatiënten die als gevolg van een chemobehandeling bijvoorbeeld last hebben van een huid-nagelprobleem zullen voor advies meestal hun huisarts of oncoloog raadplegen. Men gaat er terecht vanuit dat een arts de kennis heeft om de kwaaltjes te behandelen, maar vaak worden deze geminimaliseerd. Een arts concentreert zich namelijk in de eerste plaats op de behandeling van de ziekte. Een minderheid van de kankerpatiënten met een soortgelijk ongemak zal een schoonheidsverzorger consulteren voor een gelaatsverzorging, ontspannende massage, manicure, make-up sessie of basisverzorging van huid-nagelproblemen. Vaak mist de schoonheidsverzorger echter kennis over de concrete aanpak bij kankerpatiënten. Wanneer schoonheidsverzorgers zonder de nodige kennis toch verzorgingen uitvoeren kan dit nadelige gevolgen hebben voor de klant. Er is duidelijk een aanzienlijke kloof tussen de verzorging die op heden voornamelijk door artsen geboden wordt en de verzorging die door erkende oncologische schoonheidsverzorgers zou kunnen worden geboden aan mensen met kanker. Zowel de (huis-) arts als de schoonheidsverzorger kan instaan voor de verzorging van huid- en nagelproblemen bij kankerpatiënten. Het zou de verzorging van de kankerpatiënten ten goede komen wanneer beide partijen elkaar perfect kunnen aanvullen, en wanneer zij duidelijk de grens kunnen bepalen tussen zelf verzorgen en doorverwijzen.